Algemene hilariteit in de Engelse les vandaag toen ik met een vet Argentijns accent de klemtoon verkeerd legde bij het uitspreken van het woord "escúchame" (luister naar mij). Het bracht me er uiteindelijk toe om de legendarische ninetiesbeats van Sash (Ecuador escúchame) het klaslokaal, of beter gezegd het zonnige terras dat dienst doet als klaslokaal, in te jagen. Soit, tot hier de anekdote die de titel van deze blog verklaart. Deze blog gaat echter over iets veel belangrijkers: Club Deportivo Los Canarios.
Ik ben hier namelijk terechtgekomen in een fantastisch voetbalproject, opgericht door Freddy Soto een aantal jaar geleden. Freddy geeft elke dag voetbaltraining aan de jongeren van Puerto López, en dat is eraan te zien! Gisteren speelden we bijvoorbeeld nog tegen de selectie van Puerto López, maw de 11 beste spelers van de stad, en verloren we onder een zinderende hitte slechts met 1-0.
Waarom is dit project nu zo belangrijk? Het is toch maar gewoon voetbal? Niets is minder waar! Freddy gebruikt het voetbal om jongeren van de straat te houden, om ze verantwoordelijkheid te geven, en om ze van de drugs en van de alcohol af te houden.
Voor de meesten is Los Canarios gewoon hun tweede thuis geworden, een thuis van vrienden die samen toewerken naar éénzelfde doel, namelijk met Los Canarios zo hoog mogelijk geraken in de Ecuatoriaanse competitie. De concretisering van deze tweede thuis is het huis van Freddy en zijn vrouw Raquel. Hier voelt iedereen zich relaxed en welgekomen. Daarenboven kunnen ze hier gebruik maken van een gemeenschappelijke computer, en Engelse les volgen. Dit laatste is dan ook de hoofdreden waarvoor ik hier ben, al wist ik dat nog niet voor ik vertrok. Het niveau van Engelse taalvaardigheid ligt in Ecuador eerder laag, en extra lessen zijn nodig om hier verandering in te brengen. Via vrijwilligers wil Freddy iedere speler de kans geven om zijn/haar niveau op te krikken. Bovendien krijgen jaarlijks drie spelers de kans om 5 maanden in Canada te gaan studeren, op voorwaarde dat goede punten gehaald worden op de Ecuatoriaanse school.
Ik ben dus op dit moment de vrijwilliger die hier 3 weken Engelse les geeft aan de spelers van Los Canarios. Mijn dag ziet er ongeveer als volgt uit:

8u00 ontbijt en boekske lezen
9u30 Engelse les (groep 1)
10u30 Studeren met zicht op zon, zee, strand
13u30 middageten
14u30 Engelse les (groep 2 en 3)
16u30 voetbaltraining
19u avondeten
20u Engelse les (groep 4)
21u lessen voorbereiden
22u serietje
23u slaapwel

Voor mezelf is het project ondertussen al meer dan geslaagd. Niet alleen denk ik dat het iets is waarbij ik echt waardevol werk kan verrichten, maar ook voor mezelf is dit alles ondertussen al ontzettend waardevol geweest. Bovendien verkeer ik in een staat van zaligheid, die je maar zelden meer kan beleven: slechts wekelijks even internet checken, mijn GSM heb ik praktisch niet nodig, en heb ik zelfs bijna nooit meer bij, en ondertussen blaak ik van gezondheid door de mix van sport, intellectuele uitdagingen, genoeg slaap, papayas en mango's.

Grtz vanop den equateur

Arne